Wspólnota eremitów

Ojcowie założyciele naszego zakonu szli za światłem ze wschodu, to znaczy, postępowali zgodnie z przykładem danym przez dawnych eremitów, którzy całkowicie poświęcili się życiu w milczeniu i w ubóstwie duchowym. Jednak naszym pierwszym ojcom była dana także szczególna łaska, z pomocą której w życie samotne wprowadzili nie tylko codzienną wspólną liturgię, lecz także – przede wszystkim w niedziele i uroczystości – życie braterskie. Dzięki tej równowadze pomiędzy samotnością i życiem wspólnotowym, w naszym zakonie przez stulecia ocalono ideał życia eremickiego.

Niedziele i uroczystości

Braterska wspólnota w większym stopniu znajduje swój wyraz w niedziele i uroczystości. W taki dzień konwentualna Msza Święta może być koncelebrowana przez wszystkich kapłanów. Wspólnie w kościele śpiewamy także trzecią, szóstą i dziewiątą godzinę liturgiczną. A po sekście mamy w refektarzu wspólny obiad, który jemy w milczeniu, a podczas którego ktoś na głos czyta lekturę duchową. Po nonie gromadzimy się w kapitularzu, a później ojcowie mają wspólną rekreację aż do nieszporów. Bracia mają taką rekreację 2 – 3 razy w miesiącu, a przy okazji innych niedziel i uroczystości czas ten spędzają w celi.

Spacer

Raz w tygodniu ojcowie mają dłuższy spacer poza murami klasztoru. Spacerują wówczas w parach, zamieniając się między sobą, by każdy mógł rozmawiać z każdym. Bracia udają się na taki spacer raz w miesiącu, jeśli chcą. Za wyjątkiem tych spacerów i innych pilnych potrzeb (np. wizyty u lekarza) mnisi nigdy nie opuszczają klasztoru. Rodzice i krewni mogą ich odwiedzać raz w roku, zostając na dwa dni, lub dwa razy w roku, zostając na jeden dzień. Telefonu i internetu w sprawach prywatnych nie używamy.
Adres:
Kartuzija Pleterje
Drča 1
8310 Šentjernej
Słowenia
Tel: +386 (0)7 30 81 225
E-mail:


Strona internetowa
Wielkiej Kartuzji:
www.chartreux.org