Kiedy Bóg woła...

Bóg woła na wiele różnych sposobów. Wiarygodnym znakiem powołania jest to, iż ktoś, kto czuje w sercu Boże zaproszenie, powierza się jedynie Jemu. Chodzi tu o zaproszenie, a nie o nakaz! Tak, jak w przypadku małżeństwa decyzję podejmuje dwoje przyszłych małżonków, tak też w powołaniu zakonnym potrzebna jest wolna i wielkoduszna odpowiedź powołanego.

Dokąd Bóg powołuje?

Wielu ludzi decyduje się pójść za Bożym głosem, aby być szczególnie blisko Chrystusa. Nie znaczy to jeszcze, że Bóg powołuje ich do kartuzji. W powołaniu kartuskim trzeba także mieć pragnienie życia poświęconego wyłącznie modlitwie w ciszy, albo odczuwać wyraźne, choć często niezrozumiałe, powołanie właśnie do zakonu kartuzów.

Ojciec czy brat?

Już w chwili wstąpienia do klasztoru kandydat musi się zdecydować na życie ojca lub brata. Powołanie do jednej lub drugiej formy życia zakonnego można rozpoznać przede wszystkim dzięki darom, które się od Boga otrzymało, oraz dzięki wewnętrznemu głosowi serca. Znakami powołania na ojca są: predyspozycje do surowszej zewnętrznej samotności, otwartość i predyspozycje do kapłaństwa, umiejętność zorgОтціОтціizowania sobie pracy w celi, zamiłowanie do studiów i słuch muzyczny; a znakami powołania na brata: umiejętność czerpania radośći z wykonywania różnych prac fizycznych, zamiłowanie do pokornego i cichego życia, a także do prostej i swobodnej modlitwy oraz świadomość powołania do konkretnej służby współbraciom. Życie ojca można symbolicznie przedstawić wskazując na Jezusa, który samotnie modli się na górze, a życie brata, wskazując na Jezusa i Jego ukryte życie w Nazarecie.

Zdolności

Potencjalny kandydat musi być przede wszystkim wierzącym katolikiem z uporządkowanym życiem wiary i gruntownym wykształceniem religijnym. Ponadto, musi być fizycznie i psychicznie zdrowy, a także zdolny zarówno do samotnego, jak i wspólnotowego życia. Ważna jest też gotowość do spełniania wszystkich obowiązków, które wynikają z jego stanu, jak też tego, co zlecą mu przełożeni. Wśród cech, które charakteryzują kandydata do życia pustelniczego, najważniejsza jest zdolność do umiarkowanego i trzeźwego osądu. Osoby poniżej 20 i powyżej 45 roku życia przyjmujemy tylko w wyjątkowych sytuacjach. Oprócz tego, kandydat na ojca musi mieć wystarczająco ogólne wykształcenie, potrzebne do podjęcia studiów teologicznych, słuch muzyczny oraz, jeszcze przed wstąpieniem do nowicjatu, musi zdobyć wystarczającą znajomość języka łacińskiego.

Przyjęcie

Jeśli ktoś odczuwa powołanie do życia w kartuzji, może napisać list do nauczyciela nowicjuszy (ojca magistra). Wówczas uzgodni on z nim termin ewentualnej wizyty w klasztorze, a później termin dłuższej próby życia w klasztornych warunkach. Jeśli kandydat podejmie decyzję o wstąpieniu do klasztoru, o jego przyjęciu decydują magister i przeor. Kilka dni po wstąpieniu następuje przyjęcie do postulatu. Kandydat otrzymuje wówczas czarną postulancką pelerynę oraz piuskę, które nosi w czasie wspólnych liturgicznych modlitw. Postulat trwa przynajmniej 3 miesiące, lecz nie dłużej niż rok. Jeśli, po upływie tego czasu, kandydat wytrwa w swoim postanowieniu, prosi kapitułę o przyjęcie go "na próbę, w mnisim stroju, jako pokornego sługę wszystkich" (Statuty 36,3). Wspólnota mnichów głosuje w sprawie jego przyjęcia w sposób tajny, ostateczna decyzja jest zaś w rękach przeora. Prośba i głosowanie towarzyszą każdemu kolejnemu stopniowi mniszej formacji.

Nowicjat

W czasie nowicjatu, który trwa dwa lata, nowicjusz nosi biały mnisi habit z krótszą kukulą (szkaplerzem). Przy wspólnych modlitwach na wierzch zakłada jeszcze czarną pelerynę. Chociaż aż do uroczystych ślubów mnich zachowuje prawo własności swego mienia, to jednak nie ma przy sobie w celi nic własnego. A to w tym celu, by mógł chodzić za ubogim Chrystusem. Pod koniec pierwszego roku nowicjatu bracia muszą się zdecydować na życie konwersa lub donata. Nowicjusze, którzy są kandydatami na ojców, na drugim roku nowicjatu rozpoczynają studia teologiczne, które mają miejsce wewnątrz klasztoru i dostosowane są do naszych warunków.

Śluby

Po zakończeniu nowicjatu mnich składa na trzy lata śluby: stałości, posłuszeństwa i nawrócenia własnego życia. W tym okresie ojcowie pozostają jeszcze pod kierownictwem magistra nowicjatu, bracia zaś są pod opieką magistra aż do czasu ślubów wieczystych. Po trzech latach mnich odnawia śluby, składając je na kolejne dwa lata. A następnie – o ile okaże się gotów – zostaje dopuszczony do ślubów wieczystych, które go obowiązują aż do śmierci. Statuty zakonne zalecają, aby mnich, zanim się nieodwołalnie zwiąże ślubami, "dogłębnie przemyślał, czy rzeczywiście chce się powierzyć Bogu na zawsze" (Statuty 30,1). Chociaż mnich nieodwołalne i publiczne zobowiązanie uczyni dopiero po siedmiu latach próby, i chociaż w czasie nowicjatu nowicjusz zawsze może swobodnie odejść, to już od momentu wstąpienia do klasztoru obowiązują go słowa Jezusa: "Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego" (Łk 9,61). Kto by wstąpił jedynie z intencją, aby spróbować, nie doświadczyłby najgłębszej istoty kartuzji, która tkwi w bezwarunkowym powierzeniu się Bogu.
Adres:
Kartuzija Pleterje
Drča 1
8310 Šentjernej
Słowenia
Faks: +386 (0)7 30 81 219
E-mail:


Strona internetowa
Wielkiej Kartuzji:
www.chartreux.org